Η ιστορία του καρκίνου του κατοικίδιου

Θυμάμαι τη μέρα που μάθαμε ότι η γάτα μας, η Pumpkin, είχε καρκίνο. Ήταν μια ζεστή φθινοπωρινή μέρα και η Κολοκύθα ήταν κουλουριασμένη στο συνηθισμένο σημείο της στον ήλιο. Ο σύζυγός μου και εγώ καθόμασταν στον καναπέ και μιλούσαμε, όταν παρατηρήσαμε ότι ο Pumpkin φαινόταν να έχει πρόβλημα στην αναπνοή. Την πήγαμε στον κτηνίατρο και μας έκαναν κάποιες εξετάσεις. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η Pumpkin είχε όγκο στο στήθος της και η πρόγνωση δεν ήταν καλή. Ήμασταν συντετριμμένοι. Η Pumpkin ήταν μόλις έξι ετών και την αγαπούσαμε πολύ. Αποφασίσαμε να της δώσουμε την καλύτερη δυνατή ζωή για όσο διάστημα μπορούσαμε και φροντίσαμε να έχει πολλές αγκαλιές, απαλά κρεβάτια και τα αγαπημένα της φαγητά. Ήμασταν ραγισμένοι όταν πέθανε λίγους μήνες αργότερα, αλλά λατρεύουμε τον χρόνο που είχαμε μαζί της.

Η χειρότερη ανησυχία του ατόμου κατοικίδιου είναι ότι λείπει ο αγαπημένος φίλος. Για όσους έχουν βιώσει την απώλεια, υπάρχει συνήθως μια οδυνηρή ιστορία για το τέλος του αγαπημένου σκύλου ή γάτας. Από το ένα ζώο στο άλλο, βλέπουμε τον ακραίο πόνο και την πείνα που συμβαίνει μετά την απώλεια. Δεν υπάρχει σωστός τρόπος να θρηνήσεις και να περάσεις τη διαδικασία, καθώς ο καθένας περπατά στο διαφορετικό ταξίδι με τον εραστή. Ο εραστής μπορεί να αντιπροσωπεύει ένα πρόσωπο, συγγενή, στενό φίλο ή μακροχρόνιο φίλο. Οι σκύλοι και οι γάτες περνούν κατά μέσο όρο 13 χρόνια - αρκετός χρόνος για να συμμετέχουν πραγματικά και να κοιμούνται στην καρδιά. Μετατρέπονται σε μέρος του σπιτιού και της καθημερινότητας. Η πρωινή ρουτίνα μπορεί να μην είναι γεμάτη χωρίς να παίζετε φέρνοντας ή να περπατάτε με το σκυλί ή να χουχουλιάζετε με το αιλουροειδές».

Το να αποφασίσετε να κοιμίσετε το ζώο σας είναι μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που θα χρειαστεί να πάρετε ποτέ για το κατοικίδιό σας. Ως τρυφερός ιδιοκτήτης κατοικίδιου, όμως, μπορεί να έρθει η στιγμή που θα χρειαστεί να βοηθήσετε το κατοικίδιό σας να κάνει τη μετάβαση από τη ζωή στον θάνατο, με τη βοήθεια του κτηνιάτρου σας, με όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο και ειρηνικό τρόπο. Η ευθανασία για ένα αγαπημένο κατοικίδιο είναι μια άκρως προσωπική απόφαση και συνήθως έρχεται μετά τη διάγνωση μιας ανίατης ασθένειας και με τη γνώση ότι το ζώο υποφέρει άσχημα. Οι επιλογές σας για το κατοικίδιο ζώο σας θα πρέπει να βασίζονται στη φροντίδα και την αγάπη που νιώθετε για το ζώο. Σημαντικά πράγματα που πρέπει να λάβετε υπόψη περιλαμβάνουν: Εάν αποφασίσετε ότι ο τερματισμός της ταλαιπωρίας είναι προς το συμφέρον του κατοικίδιου ζώου σας, αφιερώστε χρόνο για να δημιουργήσετε μια διαδικασία όσο το δυνατόν πιο ειρηνική για εσάς, το κατοικίδιο ζώο σας και την οικογένειά σας. Μπορεί να θέλετε να περάσετε μια τελευταία μέρα στο σπίτι με το κατοικίδιο για να πείτε αντίο ή να επισκεφθείτε το κατοικίδιο στο νοσοκομείο ζώων. Μπορείτε επίσης να επιλέξετε να είστε παρόντες κατά τη διάρκεια της ευθανασίας του κατοικίδιου ζώου σας ή να αποχαιρετήσετε εκ των προτέρων και να παραμείνετε στην κτηνιατρική αίθουσα αναμονής ή στο σπίτι. Αυτή είναι μια ατομική απόφαση για κάθε μέλος της οικογένειας.

Μερικοί λένε ότι δεν θα καλλιεργούσαν ποτέ έναν εραστή γιατί θα ήταν πολύ δύσκολο να πουν αντίο όταν το πλάσμα υιοθετηθεί, αλλά κάνε αυτή την επιλογή. Μπορεί να είναι δύσκολο να πείτε αντίο σε αυτό το πλάσμα με το οποίο έχετε κολλήσει, αλλά είναι σημαντικό να σκεφτείτε ότι ανοίγοντας το σπίτι, κρατάτε μια ζωή—και κάθε κατοικίδιο που καλλιεργείτε είναι μια νέα ζωή που σώζεται. Γίνεστε ένα σημαντικό μέρος της οργάνωσης για να κρατάτε άστεγα κατοικίδια, όχι απλώς δίνοντας την αίσθηση του συγκεκριμένου ζώου, αλλά κάνοντας την αλλαγή για όλα τα πλάσματα.