oleh Dr Faith Whitehead | 11 Nov 2022 | Penyelidikan dan Berita
Pergerakan haiwan dari satu tempat ke tempat lain dipanggil migrasi. Terdapat dua jenis migrasi utama: 1. Migrasi Bermusim Migrasi bermusim ialah jenis migrasi yang paling biasa. Haiwan berhijrah untuk mencari makanan atau melarikan diri daripada keadaan cuaca yang teruk. Contohnya, sesetengah haiwan berhijrah untuk mengelakkan musim sejuk. 2. Migrasi Sepanjang Hayat Migrasi sepanjang hayat ialah apabila haiwan berhijrah sekali seumur hidup mereka. Ini biasanya berlaku apabila haiwan mencari tempat tinggal baru. Contohnya, sesetengah haiwan berhijrah untuk mencari rumah baharu selepas rumah asalnya musnah.
Penghijrahan adalah usaha yang mahal, dan haiwan mesti menimbang dengan teliti kos dan faedah berhijrah sebelum melakukan perjalanan. Bergantung pada jarak yang dilalui dan sumber yang diperlukan, penghijrahan boleh menjadi proses yang memerlukan tenaga yang boleh menyebabkan haiwan berisiko mengalami kecederaan atau kematian. Haiwan sering mencari kawasan yang mampan dengan akses kepada banyak sumber yang mereka perlukan semasa berhijrah. Walaupun sesetengah spesies mengelak daripada kembali ke tempat yang sama, yang lain bergerak ke sana ke mari antara kawasan yang sama. Walaupun terdapat risiko, penghijrahan adalah tingkah laku penting yang membolehkan haiwan menyesuaikan diri dengan perubahan dalam persekitaran mereka dan memastikan kelangsungan hidup mereka.
Haiwan yang berhijrah boleh mengembara secara berkumpulan atau secara individu. Bergantung kepada spesies, sesetengah haiwan mengembara dalam kumpulan yang sangat besar manakala yang lain mengembara bersendirian atau dalam kumpulan kecil. Cara haiwan berhijrah boleh berbeza-beza berdasarkan sumber yang mereka perlukan dan ciri geografi laluan penghijrahan mereka. Haiwan menggunakan pelbagai kaedah untuk berhijrah. Sesetengah haiwan, seperti burung, menggunakan matahari dan bintang untuk mengemudi. Lain-lain, seperti salmon, menggunakan medan magnet Bumi. Sesetengah haiwan, seperti caribou, mengikut denai tertentu. Yang lain, seperti belut, mengembara di sepanjang arus lautan.
Jangka hayat haiwan boleh digunakan sebagai panduan umum apabila mempertimbangkan tempat haiwan berhijrah. Berbeza dengan haiwan yang mempunyai jangka hayat yang lebih pendek, yang sering berpindah ke kawasan baharu sepanjang masa, mereka yang mempunyai jangka hayat yang lebih panjang kerap kembali ke lokasi asalnya. Ini disebabkan oleh beberapa faktor, seperti fakta bahawa haiwan dengan jangka hayat yang lebih lama biasanya mempunyai pemahaman yang lebih baik tentang persekitaran mereka dan bekalan makanan yang lebih selamat. Selain itu, haiwan ini selalunya lebih tahan terhadap penyakit dan pemangsa, yang membolehkan mereka kekal di lokasi asalnya untuk jangka masa yang lebih lama. Tambahan pula, dengan jangka hayat yang lebih pendek mungkin tidak cukup lama untuk mengingati asalnya, manakala mereka yang mempunyai jangka hayat yang lebih lama mungkin mempunyai ingatan yang lebih baik dan dapat mencari jalan kembali ke lokasi asal mereka. Corak migrasi khusus haiwan individu mungkin berbeza-beza bergantung pada beberapa faktor, termasuk musim, ketersediaan makanan dan perubahan dalam persekitaran.
Haiwan yang mempunyai jangka hayat kurang daripada satu tahun, seperti ikan atau amfibia tertentu, biasanya berhijrah ke lokasi baharu apabila dewasa untuk mencari tapak pembiakan yang sesuai. Sebaliknya, haiwan dengan jangka hayat satu hingga sepuluh tahun, seperti banyak burung atau reptilia, biasanya berhijrah kembali ke tempat kelahiran mereka. Jarak tempat haiwan berhijrah juga boleh digunakan sebagai panduan apabila mempertimbangkan tempat haiwan berhijrah. Haiwan yang berhijrah jarak jauh lebih berkemungkinan mencari makanan atau wilayah baharu, manakala haiwan yang berhijrah pada jarak yang lebih pendek berkemungkinan besar bergerak sebagai tindak balas kepada perubahan dalam persekitaran, seperti ketersediaan air atau tempat perlindungan.
oleh Dr Faith Whitehead | 11 Nov 2022 | Kisah Haiwan Kesayangan, Penyelidikan dan Berita
Orang ramai memelihara haiwan peliharaan sekarang lebih daripada sebelumnya. Beberapa individu mungkin dilihat berjalan anjing jika anda berjalan-jalan di taman atau hanya berjalan di jalanan. Sebenarnya, banyak lokasi kini menerima haiwan peliharaan, dan beberapa lokasi mempunyai kafe haiwan kesayangan yang tersedia. Orang mahukan haiwan peliharaan atas sebab yang berbeza. Sesetengah orang mahu mengekalkan mereka sebagai kawan dan teman setia, sesetengah orang mahu mengekalkan mereka untuk kecantikan mereka, dan sesetengah orang mengekalkan mereka kerana sifat mereka yang luar biasa dan unik. Orang ramai telah memelihara haiwan peliharaan untuk masa yang lama. Anjing pertama yang diketahui telah dijinakkan lebih 14,000 tahun yang lalu. Sejak itu, orang ramai terus memelihara semua jenis haiwan sebagai milik mereka, termasuk anjing, kucing, burung, arnab, hamster, ikan dan banyak lagi. Orang ramai semakin berminat untuk memelihara haiwan peliharaan. Malah, industri haiwan peliharaan semakin berkembang. Di Amerika Syarikat, industri haiwan peliharaan ialah industri $72 bilion. Industri ini dijangka akan terus berkembang. Sesetengah orang memilih untuk mengambil haiwan peliharaan dari tempat perlindungan dan bukannya membelinya dari penternak atau kedai haiwan peliharaan.
Di Amerika Syarikat sahaja, hampir 25 juta haiwan digunakan untuk eksperimen setiap tahun. Anjing, kucing, arnab, babi, kambing, monyet, dan makhluk lain adalah antaranya. Mereka terkurung di dalam sangkar kecil di mana mereka diberi bahan kimia secara paksa, mempunyai lubang digerudi ke dalam tengkorak mereka, dan mengalami prosedur lain yang menyakitkan. Orang-orang yang bertuah akan dibunuh apabila azabnya berakhir. Ramai yang lain, bagaimanapun, ditinggalkan dan sering mati kerana mereka sakit dan tidak mempunyai cara untuk menjaga diri mereka sendiri. Tidak ada undang-undang yang memerlukan makmal mencari rumah untuk haiwan yang tidak lagi mereka perlukan, jadi nasib makhluk ini sering diserahkan kepada budi bicara saintis individu. Akibatnya, banyak haiwan yang digunakan dalam eksperimen hanya dibunuh apabila penyelidikan dilakukan. Terdapat beberapa organisasi hak haiwan, seperti People for the Ethical Treatment of Animals (PETA), yang berusaha untuk mendedahkan kekejaman ujian haiwan dan melobi untuk peraturan yang lebih ketat. Kumpulan ini juga memberikan sokongan kepada saintis yang ingin mencari alternatif untuk menggunakan haiwan dalam penyelidikan mereka.
Percubaan haiwan kadangkala dirujuk sebagai "ujian haiwan," "eksperimen haiwan" dan "penyelidikan haiwan." Ia digunakan untuk menilai keselamatan dan keberkesanan produk serta untuk memahami bagaimana tubuh manusia berfungsi. Terdapat tiga jenis eksperimen haiwan: Eksperimen in-vitro dijalankan menggunakan sel atau tisu yang telah dikeluarkan dari badan. Eksperimen in-vivo dijalankan menggunakan haiwan hidup. Eksperimen dalam silico dijalankan menggunakan model komputer. Eksperimen haiwan dianggap sebagai kejahatan yang perlu oleh sesetengah orang manakala yang lain percaya bahawa ia adalah amalan yang tidak berperikemanusiaan dan kejam. Perdebatan mengenai etika eksperimen haiwan adalah rumit dan selalunya emosional. Mereka yang menyokong eksperimen haiwan berbuat demikian atas pelbagai sebab. Mereka berpendapat bahawa eksperimen haiwan adalah perlu untuk kemajuan sains perubatan dan ia telah membawa kepada pembangunan rawatan dan vaksin yang menyelamatkan nyawa. Mereka juga berpendapat bahawa haiwan yang digunakan dalam eksperimen dijaga dengan baik dan hak mereka dilindungi oleh undang-undang. Mereka yang menentang eksperimen haiwan berbuat demikian atas pelbagai sebab. Mereka berpendapat bahawa adalah kejam dan tidak berperikemanusiaan untuk menggunakan haiwan untuk eksperimen. Mereka juga berpendapat terdapat kaedah penyelidikan alternatif yang tidak melibatkan penggunaan haiwan.
Industri ujian sering memberi haiwan kepada ujian yang hampir menjadi penyeksaan. Haiwan sering dibiakkan terutamanya untuk diuji. Ujian yang dilakukan ke atas haiwan selalunya menyakitkan dan kadangkala membawa maut. Haiwan mengalami ketakutan dan penderitaan semasa eksperimen. Haiwan tidak dapat memberikan persetujuan untuk dieksperimen. Subjek ujian mungkin terpaksa menjadi ketagih dadah, atau terdedah kepada HIV atau penyakit maut lain. Selain masalah etika yang berkaitan dengan ujian haiwan, terdapat juga masalah saintifik. Haiwan bertindak balas secara berbeza terhadap dadah dan bahan lain daripada manusia. Ini bermakna keputusan ujian haiwan mungkin tidak tepat apabila digunakan kepada manusia.
Mengenai pengarang: Dr. Faith Whitehead; ialah seorang doktor haiwan dan penyelidik berlesen.
oleh Dr Faith Whitehead | 11 Nov 2022 | Kisah Haiwan Kesayangan, Penyelidikan dan Berita
Haiwan peliharaan adalah kawan terbaik untuk kanak-kanak. Mereka menyayangi kanak-kanak dan menikmati pergaulan mereka. Haiwan peliharaan memberikan kanak-kanak persahabatan, kasih sayang dan keselamatan. Mereka mengajar kanak-kanak bagaimana untuk mengasihi dan menjaga orang lain. Kanak-kanak yang mempunyai haiwan peliharaan lebih cenderung untuk gembira dan mempunyai harga diri yang lebih tinggi. Mereka juga kurang berkemungkinan mengalami kebimbangan dan kemurungan. Beberapa kelebihan karangan kanak-kanak berhubung dengan haiwan peliharaan ialah mereka membantu kanak-kanak mengembangkan empati, mereka boleh memberikan persahabatan, mereka boleh membantu kanak-kanak belajar tanggungjawab, dan mereka boleh membantu kanak-kanak berasa disayangi dan selamat. Haiwan peliharaan boleh membantu kanak-kanak mengembangkan empati dengan mengajar mereka menjaga makhluk hidup yang lain. Haiwan peliharaan boleh memberikan persahabatan dengan menjadi kawan tetap kepada kanak-kanak. Haiwan peliharaan boleh membantu kanak-kanak belajar tanggungjawab dengan mengajar mereka menjaga makhluk hidup yang lain. Haiwan peliharaan boleh membantu kanak-kanak berasa disayangi dan selamat dengan memberikan mereka teman yang setia dan penyayang.
Hubungan antara kanak-kanak dan haiwan peliharaan adalah panjang dan pelbagai. Haiwan peliharaan memberikan syarikat dan kasih sayang mutlak untuk kanak-kanak, yang pada gilirannya sering memberikan penjagaan dan perhatian untuk rakan mereka yang berbulu (atau kadang-kadang bersisik). Hubungan simbiotik ini boleh menawarkan banyak faedah untuk kedua-dua pihak, termasuk peningkatan aktiviti fizikal, mengurangkan kesunyian dan kebimbangan, dan kemahiran sosial yang lebih baik. Haiwan peliharaan juga boleh mengajar kanak-kanak tentang kitaran kehidupan dan cara menangani kematian orang yang disayangi. Mereka juga boleh memberi inspirasi kepada empati dan tanggungjawab kepada kanak-kanak, yang mesti belajar menjaga haiwan kesayangan mereka untuk memastikan mereka sihat dan gembira. Sudah tentu, terdapat beberapa risiko yang berkaitan dengan memelihara haiwan peliharaan, termasuk potensi gigitan atau calar, alahan, dan penyebaran penyakit. Walau bagaimanapun, risiko ini boleh diminimumkan dengan memilih haiwan peliharaan yang sesuai untuk keluarga anda dan mengajar anak-anak cara berinteraksi dengan selamat dengan rakan baru mereka yang berbulu (atau bersisik).
Ramai orang percaya bahawa idea untuk mendedahkan kanak-kanak kepada haiwan peliharaan adalah satu kontroversi. Sesetengah orang percaya bahawa adalah berfaedah untuk kanak-kanak terdedah kepada haiwan peliharaan, kerana ia boleh mengajar mereka tanggungjawab, empati dan kemahiran hidup penting yang lain. Yang lain percaya bahawa haiwan peliharaan boleh membahayakan kanak-kanak, dan kanak-kanak tidak boleh dibiarkan bersendirian dengan mereka. Akhirnya, keputusan sama ada untuk mendedahkan kanak-kanak kepada haiwan peliharaan atau tidak adalah keputusan peribadi. Sesetengah kanak-kanak mungkin membentuk ikatan yang kuat dengan haiwan peliharaan mereka dan melihat mereka sebagai sebahagian daripada kalangan sosial mereka, manakala yang lain mungkin tidak terikat dan lebih melihat mereka sebagai harta. Akhirnya, terpulang kepada setiap kanak-kanak dan cara mereka memilih untuk berinteraksi dengan haiwan kesayangan mereka yang akan menentukan sama ada dan bagaimana kehidupan sosial mereka terjejas. Bagi sesetengah kanak-kanak, mempunyai haiwan peliharaan boleh memberikan mereka rasa persahabatan dan tanggungjawab. Kanak-kanak ini mungkin berasa lebih selesa bergaul dengan kanak-kanak lain yang juga mempunyai haiwan peliharaan, kerana mereka mempunyai persamaan untuk diikat. Bagi kanak-kanak lain, mempunyai haiwan peliharaan mungkin memupuk rasa berdikari, sambil mereka belajar menjaga makhluk hidup yang lain. Kanak-kanak ini mungkin lebih cenderung untuk melakukan aktiviti sendiri, seperti meneroka kawasan luar, dan mungkin tidak merasakan keperluan untuk berada di sekeliling orang lain dengan kerap.
Mengenai pengarang: Dr. Faith Whitehead; ialah seorang doktor haiwan dan penyelidik berlesen.
