door TCMVET | 18 februari 2024 | Hondenkanker en tumoren
Het is een bekend scenario voor veel hondenbezitters: je bent aan het ontspannen met je harige vriend en plotseling voel je een knobbel. Je geest raast van zorgen en vraagt je af of dit een teken van kanker zou kunnen zijn. Het is echter essentieel om te onthouden dat niet alle knobbeltjes en bultjes kwaadaardig zijn.
Soorten knobbels en bultjes bij honden
- Vette tumoren (lipomen):
- Meestal gezien bij honden van middelbare leeftijd of oudere honden.
- Vaak aangetroffen rond de ribben, maar kan overal voorkomen.
- Lipomen zijn goedaardig en maken vaak deel uit van het verouderingsproces.
- Komt vaker voor bij grotere rassen en honden met overgewicht.
- Talgcysten:
- Dit zijn geblokkeerde olieklieren, die op puistjes lijken.
- Ze kunnen barsten, waardoor een witte, pasteuze substantie vrijkomt.
- Wratten (virale papillomen):
- Veroorzaakt door een virus en meestal aangetroffen rond de mond van jonge honden.
- Wratten verdwijnen meestal vanzelf; oudere honden moeten mogelijk operatief worden verwijderd.
- Abcessen:
- Ophopingen van pus onder de huid, vaak als gevolg van infecties of beten.
- Mastceltumoren:
- De meest voorkomende huidkanker bij honden.
- Vaak gezien bij Boxers, Boston Terriers, Labradors, Beagles en Schnauzers.
Wanneer moet u een dierenarts raadplegen?
- Als de knobbel van vorm, kleur of grootte verandert.
- Als uw hond veranderingen vertoont in gedrag, eetlust of energieniveau.
- Aanwezigheid van roodheid, zwelling, pus of pijn rond de knobbel.
- Knobbels in ingewikkelde gebieden zoals het gezicht of de poten.
Veterinair onderzoek en diagnose
De dierenarts zal waarschijnlijk fijne naaldaspiratie gebruiken om cellen uit de knobbel te verwijderen voor microscopisch onderzoek. Dit kan vaak bepalen of de knobbel een vettumor is of iets anders. Bij onzekerheid kan een biopsie worden uitgevoerd voor een meer definitieve diagnose.
Behandelingsopties
- Goedaardige knobbels hebben mogelijk geen behandeling nodig, maar moeten op veranderingen worden gecontroleerd.
- Kankerknobbels vereisen meestal chirurgische verwijdering.
- In gevallen waarin kanker zich heeft verspreid, kan bestraling of chemotherapie noodzakelijk zijn.
Het bijhouden van de knobbels en hobbels van uw hond
Als uw hond meerdere knobbeltjes heeft, kan uw dierenarts de locaties en afmetingen ervan in kaart brengen. Dit helpt bij het monitoren van eventuele nieuwe groei of veranderingen in bestaande. Je kunt dit ook thuis doen, vooral tijdens trimsessies. Uzelf vertrouwd maken met het lichaam van uw hond is de sleutel tot vroege detectie.
Conclusie: Preventie en zorg
Hoewel het vinden van een knobbel bij uw hond alarmerend kan zijn, zijn veel knobbels onschadelijk. Waakzaamheid is echter cruciaal. Regelmatige controles en onmiddellijk veterinair advies voor nieuwe of veranderende knobbels zijn van cruciaal belang. Vroegtijdige detectie en behandeling kunnen een aanzienlijk verschil maken in de gezondheid en kwaliteit van leven van uw hond. Vergeet niet dat meer aaien meer mogelijkheden voor gezondheidscontroles betekent en natuurlijk meer liefdevolle zorg voor uw harige metgezel.
door TCMVET | 18 februari 2024 | Hondenkanker en tumoren
Harttumoren bij honden begrijpen
Harttumoren bij honden vormen, hoewel relatief zeldzaam, aanzienlijke gezondheidsrisico's. Deze tumoren ontwikkelen zich doorgaans in twee primaire gebieden van het hart: de hartbasis en het rechter atrium. Het begrijpen van hun kenmerken, symptomen en behandelingsopties is essentieel voor hondenbezitters en dierenartsen.
Soorten harttumoren bij honden
- Hartbasistumoren:
- Gewone types: Ectopische schildkliercarcinomen en chemodectomen, met minder frequent voorkomen van hemangiosarcomen of andere sarcomen.
- Prevalentie: Vaker voorkomend bij brachycefale rassen zoals Boxers, Boston Terriers en Mopsen.
- Symptomen en diagnose: Vaak asymptomatisch en incidenteel gevonden. Symptomen zoals pericardiale effusie en harttamponade kunnen optreden als gevolg van een bloeding, wat kan leiden tot shock of tekenen van rechterhartfalen.
- Behandeling: Chirurgische verwijdering is een uitdaging vanwege de nabijheid van de tumor tot grote bloedvaten. Gedeeltelijke pericardiectomie kan een haalbare optie zijn om harttamponnade te voorkomen. Radiotherapie kan palliatieve voordelen bieden.
- Rechter atriale tumoren:
- Alledaags type: Hemangiosarcoom, een snelgroeiende en agressieve kanker.
- Rassen die gevaar lopen: Komt vaak voor bij grotere rassen zoals Duitse herders, golden retrievers en boxers, maar kan ook voorkomen bij kleinere rassen.
- Symptomen en diagnose: Presenteert met plotselinge lethargie, anorexia, ineenstorting en kans op een plotselinge dood. Vaak gediagnosticeerd als er al metastasen aanwezig zijn.
- Behandeling: De prognose is over het algemeen ernstig. Chirurgische en chemotherapie-opties zijn palliatief, met een mediane overlevingstijd van ongeveer 157 dagen. Pericardiectomie kan het leven voor een korte periode verlengen, en pericardiocentese biedt tijdelijke verlichting van harttamponade.
Omgaan met harttumoren: opties en prognose
De aanpak voor de behandeling van harttumoren bij honden hangt af van het tumortype, de locatie en de algehele gezondheid van de hond. Bij beide soorten harttumoren is de prognose vaak slecht. Therapeutische interventies zijn gericht op het verlengen van het leven en het behouden van de kwaliteit van leven, in plaats van op genezing.
- Chirurgische ingrepen:
- Bij hartbasistumoren is de operatie ingewikkeld en zelden curatief. Bij tumoren in het rechter atrium kan een operatie palliatief zijn, waarbij soms de tumor wordt verwijderd.
- Chemotherapie en bestraling:
- Deze behandelingen zijn over het algemeen palliatief en hebben tot doel de overleving te verlengen met behoud van de kwaliteit van leven.
- Ondersteunende zorg:
- Ondersteunende zorg, waaronder het verwijderen van vocht uit de pericardiale zak (pericardiocentese), is vaak noodzakelijk. Deze procedure kan tijdelijke verlichting bieden van de symptomen van harttamponade.
Monitoring en beslissingen rond het levenseinde
Regelmatige monitoring en veterinaire controles zijn van cruciaal belang voor honden waarbij harttumoren zijn vastgesteld. In gevallen waarin de prognose slecht is en de kwaliteit van leven aanzienlijk wordt aangetast, kunnen eigenaren moeilijke beslissingen moeten nemen met betrekking tot euthanasie. De mogelijkheid van een plotselinge dood is een ongelukkige realiteit bij honden met tumoren in het rechter atrium.
Conclusie
Harttumoren bij honden, vooral aan de hartbasis en het rechter atrium, zijn ernstige aandoeningen die onmiddellijke veterinaire aandacht vereisen. Hoewel er behandelingsopties beschikbaar zijn, zijn deze vaak palliatief en gericht op het verlengen van het leven van de hond en het verlichten van de symptomen. Eigenaars moeten nauw samenwerken met hun dierenartsen om de gezondheid van hun hond in de gaten te houden en weloverwogen beslissingen te nemen over behandeling en verzorging.
door TCMVET | 17 februari 2024 | Hondenkanker en tumoren
Hoewel darmtumoren bij minder dan 10% van de honden worden aangetroffen, vormen ze een aanzienlijk gezondheidsrisico. Deze tumoren kunnen variëren van goedaardige gezwellen tot kwaadaardige kankers, waarbij verschillende delen van het darmkanaal van de hond worden aangetast. Het begrijpen van de soorten darmtumoren, hun symptomen en behandelingsopties is cruciaal voor hondenbezitters.
Soorten darmtumoren bij honden
Darmtumoren bij honden omvatten:
- Lymfoom (29%): Tast vaak de maag en dunne darm aan.
- Leiomyosarcoom (23%): Meestal aangetroffen in de blindedarm.
- Adenocarcinoom (17%): Komt vaak voor in de dikke darm en het rectum.
- Kleine darmtumoren (1%): Zeldzaam maar significant.
- Andere tumoren: Inclusief extramedullair plasmacytoom, extraskeletaal osteosarcoom, mestceltumoren en hemangiosarcoom.
Het aantal darmtumoren kan wereldwijd variëren als gevolg van omgevings- en culturele factoren, waaronder sterilisatiepraktijken.
Symptomen van darmtumoren
Symptomen zijn afhankelijk van de locatie en grootte van de tumor en kunnen zijn:
- Gewichtsverlies, diarree, braken en anorexia.
- Melena (teerachtige ontlasting) en hypoglykemie in ernstige gevallen.
- Tenesmus en hematochezia voor laesies van de dikke darm.
- Mogelijke complicaties zoals darmobstructie, perforatie en peritonitis.
Diagnose van darmtumoren
Dierenartsen gebruiken een combinatie van diagnostische methoden:
- Fysiek onderzoek: Palpatie kan massa's detecteren in 20-50% van de gevallen.
- Klinische Pathologie: omvat bloedtesten om symptomen zoals bloedarmoede en verhoogde bloedureumstikstof te identificeren.
- In beeld brengen: Inclusief röntgenfoto's van de buik, röntgenfoto's van de thorax en echo's van de buik.
- Endoscopie en laparoscopie: Voor visueel onderzoek en weefselmonsters.
- Verkennende laparotomie: Gebruikt wanneer andere diagnostiek geen uitsluitsel geeft.
Behandelingsopties
Behandelingsstrategieën omvatten:
- Chirurgie: De primaire behandeling, vooral voor reseceerbare tumoren. Voor colorectaal adenocarcinoom kan een operatie de overlevingstijd aanzienlijk verbeteren.
- Chemotherapie: Gebruikt in gevallen waarin tumoren zich hebben verspreid of voor bepaalde tumortypen.
- Palliatieve zorg: Richt zich op het beheersen van symptomen en het verbeteren van de kwaliteit van leven.
Prognose
De prognose varieert afhankelijk van het tumortype en het stadium. Honden met niet-lymfomateuze darmtumoren die zijn uitgezaaid, hebben over het algemeen een mediane overlevingstijd van 3-15 maanden. Vroege detectie en behandeling kunnen de resultaten aanzienlijk verbeteren.
Conclusie
Darmtumoren bij honden zijn een complex en ernstig gezondheidsprobleem. Hoewel de prognose varieert, bieden de ontwikkelingen in de diergeneeskunde effectieve diagnostische en behandelingsopties. Regelmatige veterinaire controles en snelle aandacht voor symptomen kunnen leiden tot vroegtijdige detectie en beter beheer van deze aandoeningen.
door TCMVET | 17 februari 2024 | Hondenkanker en tumoren
Fibrosarcoom is een kwaadaardige tumor die een aanzienlijke bedreiging voor de gezondheid van honden vormt. Het is afkomstig van fibroblasten, de meest voorkomende cellen in bindweefsel, en kan zich overal in het lichaam van een hond ontwikkelen, vooral in de huid en het onderhuidse weefsel. Het begrijpen van fibrosarcomen is cruciaal voor hondenbezitters, omdat vroege detectie en behandeling de prognose aanzienlijk kunnen beïnvloeden.
Wat veroorzaakt fibrosarcomen?
De exacte oorzaak van fibrosarcomen bij honden is niet goed begrepen. Deze tumoren ontstaan uit een complexe mix van genetische, omgevings- en mogelijk erfelijke factoren. Chronische ontstekingen, trauma, blootstelling aan straling en vreemde voorwerpen kunnen hieraan bijdragen. Hoewel er geen definitieve risicofactoren zijn geïdentificeerd, zijn bepaalde rassen zoals Ierse Setters, Ierse Wolfshonden, Golden Retrievers en Doberman Pinschers gevoeliger, vooral naarmate ze ouder worden.
Tekenen en symptomen
Fibrosarcomen presenteren zich doorgaans als een enkele, stevige knobbel of bult op of onder de huid, die kan zweren, bloeden en geïnfecteerd raken. De symptomen variëren afhankelijk van de locatie van de tumor, maar kunnen kreupelheid, bewegingsproblemen, zwelling en pijn omvatten. Honden met fibrosarcomen in de neusholte of mond kunnen tekenen vertonen zoals slijmafscheiding, bloeding, eetproblemen en gezichtsmisvorming.
Diagnose
De diagnose begint met een grondig lichamelijk onderzoek, gevolgd door diagnostische beeldvorming zoals röntgenfoto's of CT-scans als vermoed wordt dat er sprake is van botaantasting. Een definitieve diagnose vereist microscopisch onderzoek van tumorcellen, meestal verkregen via weefselbiopsie. Fijne naaldaspiratie (FNA) is minder effectief voor fibrosarcomen vanwege de aard van de cellen.
Behandelingsopties
Chirurgie is de primaire behandeling voor fibrosarcomen, met als doel zoveel mogelijk van de tumor te verwijderen. Volledige verwijdering kan een uitdaging zijn vanwege de invasieve aard van de tumor. In gevallen waarin de tumor zich in de neusholte, de mond of op het bot bevindt, kan een uitgebreidere operatie noodzakelijk zijn, waaronder gedeeltelijke verwijdering van het kaakbot of amputatie van ledematen.
Postoperatief helpt histopathologie bij het bepalen van de waarschijnlijkheid van herhaling of metastase. Radiotherapie kan nuttig zijn, alleen of na een operatie. Chemotherapie, hoewel over het algemeen minder effectief voor fibrosarcomen, wordt soms gebruikt in combinatie met andere behandelingen.
Prognose en progressie
Zonder behandeling zullen fibrosarcomen blijven groeien en kunnen ze zweren en geïnfecteerd raken. Ze zijn lokaal invasief en kunnen botten verzwakken, wat tot breuken kan leiden. De kans op metastasen varieert, waarbij tumoren van hogere kwaliteit zich sneller verspreiden. Regelmatige monitoring en nazorg zijn essentieel om herhaling te beheersen.
Lopend onderzoek en hoop voor de toekomst
Continu onderzoek aan veterinaire hogescholen en instellingen is gericht op het beter begrijpen van fibrosarcomen en het verbeteren van behandelmethoden. Hoewel uitdagend, kunnen veel honden met fibrosarcomen gunstige resultaten behalen met de juiste en tijdige behandeling.
Conclusie
Fibrosarcomen bij honden zijn een ernstig probleem, maar met de vooruitgang in de diergeneeskunde is er hoop op effectief management en behandeling. Vroegtijdige detectie, grondige diagnostiek en snelle interventie zijn de sleutel tot het bieden van de best mogelijke zorg aan honden die aan deze kanker lijden.
door TCMVET | 17 februari 2024 | Onderzoek en nieuws
Hersentumoren bij oudere honden en katten zijn niet ongewoon, maar de complexiteit van het diagnosticeren van deze tumoren leidt er vaak toe dat ze onopgemerkt blijven. De afgelopen jaren is er een alarmerende toename geweest van hersentumoren bij jongere honden van bepaalde rassen, zoals Boxers en Boston Terriers. Hoewel de diagnose van een hersentumor overweldigend kan zijn voor eigenaren van gezelschapsdieren, bieden de ontwikkelingen in de diergeneeskunde hoop door een beter begrip, diagnose en behandeling.
Wat is een hersentumor?
Een hersentumor bij honden en katten is een massa in de schedelholte, die primair kan zijn (afkomstig uit de hersenen of de cellen in de bekleding ervan) of secundair (uitgezaaid uit andere lichaamsdelen). Primaire tumoren omvatten meningeoom, glioom, choroïde plexus papilloma en hypofyseadenoom/adenocarcinoom. Secundaire tumoren zijn doorgaans het gevolg van metastase van kankers zoals hemangiosarcoom, borstcarcinoom of melanoom.
Symptomen van hersentumoren
De symptomen zijn afhankelijk van de locatie van de tumor en kunnen zijn:
- Gedragsveranderingen, zoals depressie of verlies van aangeleerd gedrag
- Veranderde eetlust en dorst
- Moeilijkheden met coördinatie en beweging
- Aanvallen, vooral bij oudere honden of katten
- Tekenen van pijn of ongemak
Diagnose van hersentumoren
Het diagnosticeren van een hersentumor omvat:
- Een grondig lichamelijk en neurologisch onderzoek
- Routinematig bloedonderzoek om de algehele gezondheids- en anesthesierisico's te beoordelen
- Beeldvormingstests zoals MRI- of CT-scans, uitgevoerd onder algemene anesthesie, om de tumor zichtbaar te maken
Behandelingsopties en prognose
De behandeling kan chirurgische verwijdering, bestralingstherapie, chemotherapie of palliatieve zorg omvatten, afhankelijk van het tumortype en de locatie. De behandeling van hersentumoren brengt echter unieke uitdagingen met zich mee vanwege de delicate en beperkte aard van de schedelruimte. De prognose varieert afhankelijk van het tumortype, het maligniteitsniveau en de gekozen behandeling.
Onderzoek en vooruitgang aan het North Carolina State University College of Veterinary Medicine
Onderzoekers werken voortdurend aan een beter begrip van hersentumoren bij huisdieren. Het North Carolina State University College of Veterinary Medicine loopt voorop in dit onderzoek, met als doel effectievere diagnostische methoden en behandelingsopties te ontwikkelen.
Conclusie
Hoewel hersentumoren bij huisdieren ontmoedigend kunnen zijn, is het van cruciaal belang om de soorten tumoren, symptomen, diagnostische methoden en behandelingsopties te begrijpen. Met voortdurend onderzoek en vooruitgang in de veterinaire neurologie is er hoop op een beter management en betere resultaten voor huisdieren bij wie deze aandoeningen zijn vastgesteld.
